1938’de Giresun’un mahalli basınında yer alan “Vefakâr Dağlar” adlı amatör bir şiir, milli değerleri Giresun dağları üzerinden aktarması yönüyle dikkat çekicidir. Yirminci yüzyılın ilk yarısına gelinmeden yazılan bu şiirde, yirminci yüzyılın ilk çeyreğindeki milli hadiselerin, halkın ve ordunun kahramanlıklarının yansımaları görülmektedir. Balkan Savaşları’nda, Birinci Dünya Savaşı’nda ve Milli Mücadele’de yaşanan zorluklar ve imkânsızlıklara rağmen alınan başarılar, yıllar sonra üstü kapalı bir biçimde, milli hissiyatla, kahramanca ve özgüven dolu dizelerle söz konusu şiire aktarılmıştır.

Şiirin yazarı Ali Köksal, dizelerinde geçmişi, gurur duyduğu ecdadı, medeniyeti, aydınlığı, vefayı ve Türklüğü vurgulamıştır. Köksal, şiirde Giresun dağları üzerinden milli değerlere dikkat çekmeye çalışmıştır. Şiirin yazıldığı dönemlerde henüz savaş yıllarının izleri taze olduğundan, bu dönemdeki mahalli basında yer alan şiirlerin büyük çoğunluğunun yoğun bir biçimde aynı temaları barındırdığı gözlemlenmektedir. Köksal’ın şiiri şu şekildedir:

“Vefakâr Dağlar

Yürütürken dört yana medeniyet kolları,

Her akında ecdadım senden sordu yolları.

Bu yollardan yürüdü Hind’e Çin’e Turan’a,

Ölmez güzel eserler bırakarak her yana.

Dalgalandırdı ayı gökleri indirdi yere,

Yıldızları gelin verdi ay gibi parlak ere.

Dağlar karlı dumanlı vefakâr ulu dağlar,

Mazimin aydınlığı yüce tepende parlar.

Ben bağrında fışkıran gür sular gibi Türküm,

Çağlayanlar yaparım budur benliğim ülküm.

Hem coşar hem taşarım seller yıkar geçerim,

Geçtiğim topraklarda altun başaklar biçerim.

Yapan var mı böyle akın, tarihe sorun bakın,

Güneşe Türk alnından hangi açık alın yakın.

Dağlar karlı dumanlı vefakâr ulu dağlar,

Mazimin aydınlığı yüze tepende parlar”.

(Akgün, 14 Temmuz 1938. Anlaşılırlığın kolaylaştırılması için şiirde imla ve noktalama düzenlemesi yapılmıştır). “Vatan” mefhumunun dağlarla ifade edildiği bu şiir, bir bakıma Giresun halkının 1938’li yıllarda duygu dünyasını da yansıtmış olması bakımından önemlidir.