Diğer taraftan Ramazan’ı “11 Ayın Sultanı”  yapan yegâne âmilin ne olduğunu gözden kaçırırsak Ramazan “festival ayına” döner. “Yememe ayı” olan Ramazan bu sefer “yeme- içme ayına” dönüşür. Bakar mısınız Allah aşkına! Her sene Ramazan ayı yaklaşırken basın yayın vasıtalarındaki Ramazan haberlerine bir bakın şöyle. Ne göreceksiniz? “Ramazan ayına sayılı günler kaldı. Çarşı pazarda durum ne? Et fiyatları ne olacak?  Hurma zamlanacak mı? Pide fiyatları ne olacak?”

Söyler misiniz Allah aşkına bunların Ramazan ile alakası ne? Bütün bunlar “mide” ile alakalı. Bunları dinleyen birisi, “şu Ramazan dedikleri  semirme ayı olmasın sakın!”  der mi demez mi? Ya da “şu Ramazan ayı dedikleri eğlence ayı olsa gerek” der mi demez mi?

Halbuki Ramazan, içinde bin aydan daha hayırlı gece(Kadir 97/3) barındıran oruç ayıdır.(Bakara2/183) Yani yememe ayıdır. Kendini tutma ayıdır. Nitekim dilimize Farsçadan geçen “Oruç” kelimesinin Arapçası olan “Savm/sıyâm” kelimesi “İmsak= tutmak” manasına gelir. Daha da önemlisi bu ay sultan olmasına sebep olan KUR’AN’ın doğduğu ayıdır. Zira son vahiy olan Kur’an bu ayda inmeye başladı(Bakara2/185).  Yani Abdullah’ın oğlu Muhammed miladi 610 yılı Ramazanında Allah’ın Rasulü Muhammed oldu.

Şimdi şapkamızı önümüze alıp düşünelim. Bir Müslüman olarak hesaba çekileceğimiz kitabımızdan(Zuhruf43/44)  ne kadar haberimiz var? Kur’an’a da  “Hoş geldin” diyebilecek miyiz bu Ramazan?

Camimizden içeri bir gayr-i müslim turist girse de bize kendi lisanımızla, “ben Müslüman olmak istiyorum.Ancak bana dininizi -kitabınızı anlatın, kutsal kitabınız Kur’an’da neler var, meselâ şu ilk sûrede Tanrı size ne diyor , hem bildiğim kadarıyla siz bu pasajı günde 40 defa namazlarınızda okuyorsunuz, ne diyor bu sûrede” diye sorsa ne deriz.? Bir Müslüman olarak söyleyecek kaç cümlemiz var acaba?

Gelin bu Ramazan milâd olsun. Kur’an’a da “hanemize, gönlümüze hoş geldin” diyerek Kur’an ile barışalım. Bir aylık bir “Kur’an programı” yapalım meselâ. Sadece mukabele okumakla veya dinlemekle olmaz. Kur’an haber veriyor ki Allah Rasûlü(sav) ümmetinden bir konuda müşteki olacak. O da Kur’an’dan uzaklaşmak. (Bkz Furkan25/30) Kur’an’dan uzaklaşmak iki türlü tezâhür ediyor bugün.

  Birincisi: Kur’an’ı hiç okumasını bilmemek. Efendimiz böylelerini harâb olmuş eve benzetiyor. İkincisi: Kur’an’ı yüzüne okumak fakat hayata okumamak. Ya da sadece “ölülere okumak.”  Halbuki Kur’an dirilerin kitabıydı değil mi?(Yasin36/70). “Namazı kılın, zekatı verin, rüku edenlerle birlikte rüku edin.”(Bakara2/43) ayetinin mezarın başında okunduğunu düşünsenize! Ya da “Sana kadınların ay halini sorarlar. De ki: O, bir rahatsızlıktır. Bu sebeple ay halinde olan kadınlardan uzak durun. Temizleninceye kadar onlara yaklaşmayın/cinsi yakınlıkta bulunmayın…”(Bakara/222) ayetinin mezarlıkta okunduğunu düşünsenize!

   Birincisi: Kur’an’ı hiç okumasını bilmemek. Efendimiz böylelerini harâb olmuş eve benzetiyor. İkincisi: Kur’an’ı yüzüne okumak fakat hayata okumamak. Ya da sadece “ölülere okumak.”  Halbuki Kur’an dirilerin kitabıydı değil mi?(Yasin36/70). “Namazı kılın, zekatı verin, rüku edenlerle birlikte rüku edin.”(Bakara2/43) ayetinin mezarın başında okunduğunu düşünsenize! Ya da “Sana kadınların ay halini sorarlar. De ki: O, bir rahatsızlıktır. Bu sebeple ay halinde olan kadınlardan uzak durun. Temizleninceye kadar onlara yaklaşmayın/cinsi yakınlıkta bulunmayın…”(Bakara/222) ayetinin mezarlıkta okunduğunu düşünsenize!